19 شهریورماه، روز جهانی پیشگیری از خودکشی

خودکشی به معنی خاتمه زندگی توسط خود فرد است. اگر کسی دست به خودکشی بزند ولی زنده بماند به این رفتار اقدام به خودکشی می گوییم.

افکار خودکشی علل مختلفی دارد که ممکن است مربوط به خصوصیت شخصیتی، عوامل محیطی، اجتماعی، فرهنگی و مذهبی فرد باشد. معمولا یک فکر یا اقدام به خودکشی ناشی از یک عامل تنها نیست بلکه چند عامل باعث بروز این فکار خواهد شد.

افکار خودکشی گذرا بوده و با گذشت زمان تغییر می کند. در واقع خودکشی قابل پیشگیری است.

افرادی که در معرض خودکشی هستند:

- گروه سنی جوانان 15 تا 35 سال و بزرگسالان بزرگتر از 75 سال

- افرادی که سابقه  اقدام به خودکشی دارند

- مبتلایان به اختلالات خلقی مثل افسردگی، دو قطبی و اظطراب

-  سابقه آسیب به خود و مشکلات هویتی در بعضی نوجوانان دارای اختلال شخصیت

- تکانه ای و پرخشاگر بودن

- افرادی که در حل مسئله ضعیف هستند که در نوجوانان شایع است

- افرادی که دچار بحران های عاطفی شده اند. مانند: شکست های عاطفی، طلاق، بیکاری، ورشکستگی، داغ دیدگی، مشکلات خانوادگی و فوت بستگان

- افراد منزوی که معمولا از حضور در اجتماع پرهیز می کنند.

- افرادی که از درد یا بیماری مزمن رنج می برند. مانند: صرع، سرطان، دیابت، ایدز، ام اس، بیماری های کبد و کلیه، قلب و دردهای مزمن استخوانی

- مبتلایان به سو مصرف مواد مخدر و الکل

- افرادی که در معرض جنگ، خشونت، تصادفات رانندگی شدید، سواستفاده های جنسی و تبعیض های اجتماعی واقع شده اند

- افرادی که از روستا به شهر یا کشور متفاوتی مهارجت می کنند

- افرادی که دسترسی بالا و فوری به ابزار خودکشی دارند

- نوجوانانی که در زندگی واقعی یا ازطریق رسانه ها با خودکشی مواجه شده اند

ناامیدی و سابقه اقدام قبلی به خودکشی مهمترین عوامل منجر به خودکشی می باشند. یافته ها نشان می دهند: خودکشی در کسانی که معتقد به وجود یک پشتیبان دائمی هستند کمتر دیده می شود. در جوامع دارای موسسات مذهبی بیشتر،  خودکشی شیوع کمتری دارد و کسانی که معتقدند با مردن همه چیز تمام نمی شود، خودکشی کمتر بروز می کند. بنابراین دین به عنوان یک عامل محافظت کننده در مقابل خودکشی شناخته شده است.