دوم آوریل، روزجهانی آگاهی از اوتیسم

دوم آوریل هر سال با توجه به قطعنامه 139/62 مجمع عمومی سازمان ملل متحد از سال 2008 روز جهانی آگاهی از اوتیسم تعیین شده است. این روز یکی از هفت روز رسمی سازمان ملل متحد(UN – Global Issues – Health ) است که در رابطه با سلامتی رسمیت یافته‌است. اختلالات طیف اوتیسم (ASD) گروه متنوعی از شرایط که مشخصه آن ها درجاتی از مشکل در تعامل اجتماعی و ارتباطات فرد، الگوهای غیر معمول فعالیت ها و رفتارها هستند و تقریبا از هر 150 کودک یک نفر را درگیر می کند.

توانایی ها و نیازهای افراد درگیر اوتیسم متفاوت است و می تواند در طول زمان تکامل یابد. درحالی که برخی از افراد مبتلا به اوتیسم می توانند به طور مستقل زندگی کنند، برخی دارای ناتوانی شدید هستند و نیاز به مراقبت و حمایت مادام العمر دارند. این اختلال اغلب بر تحصیل و فرصت های شغلی افراد تأثیر می گذارد. نگرش های اجتماعی و سطح حمایت ارائه شده توسط مقامات کشوری و سازمان های بین المللی عوامل مهمی هستند که کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم را تحت تاثیر قرار می دهند. ویژگی های اوتیسم ممکن است دراوایل دوران کودکی تشخیص داده شود، اما گاهی تا سنین بالاتر تشخیص داده نمی شود.

طیف گسترده از مداخلات، از ابتدای کودکی و در سراسر طول عمر، می تواند رشد، سلامت، رفاه و کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم را بهبود بخشند. دسترسی به موقع به مداخلات روانی اجتماعی مبتنی بر شواهد اولیه می تواند توانایی کودکان  دچار اوتیسم را برای برقراری ارتباط موثر و تعامل اجتماعی بهبود بخشد. نظارت بر رشد کودک به عنوان بخشی از مراقبت های بهداشتی معمول مادر و کودک توصیه می شود. نیاز است که پس از تشخیص اوتیسم، به کودکان، نوجوانان وبزرگسالان درگیر این اختلال و اطرافیان آن ها اطلاعات، خدمات، ارجاعات و پشتیبانی عملی، مطابق با نیازها و شرایط فردی ارائه گردد.